Roadtrip door Bosnië-Herzegovina en Servië

Vanaf Pécs was het de bedoeling om per trein naar Mostar, in het zuiden van Bosnië, te vertrekken. Helaas bleken een aantal spoorwegen niet te bestaan, en waren we dus genoodzaakt een auto te huren. Zorg dus dat je van te voren goed informeert of er werkzaamheden zijn aan het spoor zodat je hier rekening mee kan houden met het bepalen van je route. Wij hebben gebruik gemaakt van een internationale spoorkaart van Interrail maar deze bleek niet betrouwbaar. Onze geplande reis per rail veranderde dus in een roadtrip door Bosnië en Servië.

De eerste plaats die werd bezocht in Bosnië-Herzegovina was Mostar. De reis vanuit Pécs verloopt via een stukje Kroatië en vervolgens vanuit Sarajevo over een schitterende bergroute naar het zuiden. Hier kom je onderweg langs bergen, bossen en meren en mooie vergezichten. De reis vanaf Pécs duurt ongeveer acht uur aangezien er onderweg weinig snelweg is. Je reis kan nog meer vertraging oplopen wanneer het bij de grensovergangen druk is. Het kan zijn dat je hier je kofferbak moet openen; je paspoort moet je sowieso laten zien. Nadat wij onze felbegeerde stempels in de pas hadden verzameld konden we echt op weg naar Mostar.

In Mostar kijk je je ogen uit. De Stari Most (de oude brug) is onmisbaar maar dit is zeker niet het enige dat Mostar uniek maakt. De smalle straatjes, de heldere rivier en de vriendelijke bevolking zorgen ervoor dat Mostar op het eerste gezicht op een rustige stad lijkt. Wanneer je echter wat verder kijkt en je verdiept in de geschiedenis van de stad, dan zie je al gauw dat de ruïnes die her en der door de stad verspreid staan, zijn ontstaan door granaatinslagen tijdens de oorlog in de beginjaren ’90.  Het centrum is bijna in z’n geheel gerestaureerd maar wanneer je je iets buiten het centrum begeeft zie je de enorme oorlogsresten.

Om Mostar dus echt te willen leren kennen moet je naar de Voormalige Frontlinie. Hier staan de ingestorte huizen naast elkaar en overal waar je kijkt zie je de oorlog. Heftig dus! Vlakbij de Voormalige Frontlinie bevindt zich een enorme en luxe shopping mall. Het contrast had niet groter kunnen zijn. Dit lijkt erg bizar maar aan de andere kant geeft het aan dat Mostar doorgaat en de oorlog steeds verder achter zich laat.
Bij de eerdergenoemde Stari Most zul je merken dat de drempels op de brug nogal onhandig lopen. Deze drempels zijn gemaakt zodat ezels er makkelijk over heen kunnen wanneer zij met een volle kar de brug over moeten. Leuk weetje! Bij dezelfde oude brug heb je de brugspringers en –duikers. Deze elite club mannen springen voor een vergoeding van toeristen 22 meter naar beneden in het koude rivierwater. Elk jaar worden er kampioenschappen gehouden onder springers en duikers in Mostar. Dit is erg belangrijk voor de inwoners van de stad, de geschiedenis van deze duikersclub gaat immers meer dan honderd jaar terug, en kan daarom worden vergeleken met een WK finale van het Nederlands elftal voor de Nederlanders.

Vanaf Mostar vervolgden we onze weg terug richting het noorden, naar Sarajevo. Hier verbleven we in het Bristol Hotel (zie http://bristol.shazahotels.com/) iets buiten het centrum. Dit hotel beschikt over een fijne spa met groot zwembad, een sauna en een stoombad. Eventuele massages kunnen worden geboekt. De mini bar is free of charge maar je vind hier geen alcohol in want in het hele hotel wordt geen druppel geschonken.De kamers zijn van alle gemakken voorzien en erg luxe.Wanneer je in dit hotel verblijft probeer dan een kamer op de 12^e verdieping te boeken. Hierdoor heb je mooi uitzicht over de hele stad. 

Bij het ontbijt ontvang je een iPad om de krant op te lezen of om informatie over Sarajevo op te zoeken. Zo vonden wij gegevens over het Tunnelmuseum oftewel The Tunnel of Hope. Dit museum bevindt zich iets buiten de stad, vlakbij het vliegveld. Het is erg moeilijk er te geraken, eigen vervoer of gebruik maken van een taxi is dus een pre.

De tunnel geeft een weergave van hoe Sarajevo wist te overleven tijdens de omsingeling door de Serven. De Bosniërs hadden een tunnel gegraven onder het vliegveld door. Deze tunnel, van 800 meter lang, zorgde ervoor dat er eten, eerste hulp pakketen, wapens, vee, soldaten  etc. de stad in kwamen. Het zorgde er tevens voor dat gewonden de stad konden verlaten. Oftewel, het was dé levensader van de stad gedurende de oorlog. De tunnel bevind zich achter een gebouw van waar je de oorlogsresten aan de buitenkant nog duidelijk ziet.

Wanneer je nog niet uit gekeken en geleerd bent na het Tunnelmuseum dan kun je het beste naar het centrum van de stad gaan. Hier is een heftige fototentoonstelling met tevens filmmateriaal genaamd ´You are my witness`. Deze tentoonstelling gaat over de genocide tijdens het Srebrenica drama. Meer dan 8000 Moslim jongens en mannen werden hier door de Serven, onder leiding van Ratko Mladic, vermoord. Hier leer je veel over een van de zwartste bladzijden uit zowel de Bosnische als de Nederlandse geschiedenis.

Vanaf Sarajevo vervolgden we onze weg naar de hoofdstad van Servië: Belgrado. Hier verbleven we in het rustige gedeelte van de stad in een appartement van Carpe Diem (zie http://carpediemapartmani.com/). Carpe Diem heeft twee vestigingen, wij verbleven aan de Severni Bulevar. Deze appartementen zijn schoon, ruim en ideaal als je niet te dicht bij de drukte van de stad wilt zitten. In Belgrado heb je iets buiten het huidige centrum de Citadel van Belgrado. Deze oude en ommuurde binnenstad kijkt uit over een groot gedeelte van de hoofdstad en de Donau die er doorheen stroomt. Hier staan verschillende tanks, torpedo’s en kanonnen opgesteld. Allen behorend tot het nabij gelegen museum. Helaas is deze op maandag gesloten waardoor ik het museum van binnen niet heb kunnen bekijken. De collectie buiten zag er echter veelbelovend uit.
In het centrum van Belgrado wisselen mooie gebouwen in hoog tempo af met flats uit het Oostblok tijdperk. Mede daarom is het een erg diverse stad die zeker een bezoekje waard is wanneer je in de buurt bent.