Hans in New York: De Marathon

Today is the day. Wakker om 02:40 uur. De buren liggen niet stil in bed. In mijn nakie bel ik aan. Hij doet open. Ik heb ze niet meer gehoord. Nog even de ogen sluiten en voor de wekker het bed uit.  Douchen en me gereedmaken voor de Marathon.
demarathon01We nemen mijn Limo voor de rit naar Staten Island.

demarathon02We rijden door de Lincoln tunnel naar Manhattan. Door de Holland tunnel rijden we terug en zijn weer op New Jersey. We rijden nog wat rond en gaan weer een tunnel door. De bus stopt. De chauffeur zegt: “….I’m lost….”. We zijn inmiddels aangekomen aan de verkeerde kant van de Verrazano Narrows Bridge. Die is afgesloten voor alle verkeer. Ook voor ons. Er wordt escorte geregeld. Met een half uur zijn we op weg over de Verrazano Narrows Bridge met politie escorte, inclusief zwaailichten. Al was het alleen maar om indruk te maken op de razendsnelle Kenianen. Voordeel: we hebben een veel kortere wachttijd op Staten Island.
Na de nodige zware security checks ga ik naar mijn Corral; Orange C. Ik hoef niet lang te wachten. Om 10:40 uur word ik afgeschoten met een kanon.

Boven mijn hoofd veel helikopters. In de Hudson NYFD blusboten die grote bogen water de hoogte jn spuiten. In de verte een prachtig uitzicht op de skyline van Manhattan. Na de Bridge word je door de menigte gedragen. “Come on Hans. You can do it”, “Go, Hans, go” hoor ik 42 kilometer lang. Het gaat te ver om de ervaringen over 42 kilometer te beschrijven. Het is eigenlijk ook niet te beschrijven. Je moet het ervaren. Twee momenten licht ik er uit. Zo rond de 28 kilometer tref ik aan de linkerkant van het parcours een massa mensen aan die gekleed zijn in rood-grijze jassen. De supporters van Rijnmond Marathonreizen. Caroline is één van hen. Het doet me goed dat mijn grootste fan langs de kant van de weg staat om mij te juichen. Een knuffel en een foto en weer door.

demarathon03Gedragen door de ontelbare toeschouwers weet ik de laatste zware kilometers te overwinnen.

demarathon04Om mij heen veel, heel veel, lopers die de laatste kilometers wandelend afleggen.
Dan, eindelijk, na meer dan 43 kilometer te hebben afgelegd zie ik de Finish naderbij komen.
In een tijd van 4 uur en 9 minuten heb ik de New York Marathon gelopen.  Met pijn in de benen neem ik een Recovery Bag in ontvangst. Tot overmaat van ramp laat een vrijwilliger, die aan het opruimen is, een tafel op de zijkant van mijn voet vallen. In mijn beste Amerikaans weet ik een vloeiend “…fuck…”uit te schreeuwen. Na wat verzorging kan ik weer verder. Bij het Famliy Reunion point staat Caroline al te wachten. Met de medaille op zak gaan we naar de gereedstaande bussen die ons naar het hotel terugbrengen.

Op Whatsapp en Facebook en via email heb ik tientallen reacties van Remco en Lucas, van de allerliefste schoondochter die je je maar kunt wensen, Shanna, van lopers uit mijn oude loopgroep bij Haag en ook van lopers van groep 5. Collega’s, vrienden en familie reageren allemaal op de prestatie van vandaag. Ze hebben me allemaal gevolgd via de app.
Ik wil iedereen bedanken voor je support. Dat heeft echt geholpen.
En dit is het resultaat.

demarathon05